Voor de activiteit schilderen had ik dus op voorhand aan literatuurstudie gedaan, zoals eerder vermeld is geweest. Dit was een manier om informatie te verzamelen.

Vervolgens ben ik materialen gaan verzamelen. Het lokaal van animatie had heel erg veel schilder materiaal waar ik gebruik van mocht maken. Dit had ik op voorhand klaargezet, zodat we meteen konden beginnen als de bewoners zouden toekomen.

Om de mensen warm te maken voor een activiteit hadden ze mij gezegd dat ik dit bijvoorbeeld al tijdens het ontbijt kon vermelden. Sommige mensen konden dit onthouden, anderen weer niet. Voor de bewoners die het niet konden onthouden, was het dan de bedoeling dat we ze naar het lokaal brachten. Dit vergde heel veel tijd eens ze er allemaal waren. Uiteraard bood de tijd tussen het brengen en het beginnen van de activiteit natuurlijk ook interactiekansen die zeker benut konden worden door externen, zoals vrijwilligers. 

Wanneer iedereen er was die wilde meedoen, begonnen we aan de activiteit. Ik begon eerst met de mededeling dat ik graag iets nieuws met hen wilde uitproberen. Wanneer ze dus zagen dat het om verven ging, kwamen er al meteen reacties dat ze het niet gingen kunnen, maar dat hield mij niet tegen om ze aan te moedigen.

Tijdens deze activiteit was mijn mentor en een vrijwilliger ook aanwezig. Aangezien er een stuk of 12 bewoners aanwezig waren tijdens de activiteit, was dit zeker een bijdrage. Zo hadden we over iedereen overzicht en konden we iedereen aan het woord laten. Ook was dit zeker een bijdrage tijdens het moment dat er iemand moest gehaald worden en de anderen moesten wachten. Zij konden bijvoorbeeld ook zorgen voor spreekstof in plaats van dat er in stilte gewacht werd.  

Vervolgens gingen we dus echt aan de slag. Ze konden vrij schilderen, voor sommige gaf ik ideeën om te schilderen en bood ik de activiteit met de knikkers aan wat iets heel nieuws was en heel wat reacties uitlokte. 

Daarnaast was er een bewoonster die even weg ging en even later ook terug kwam met volwassen kleurboeken. Deze kreeg eerst commentaar dat dit voor kinderen was, maar de bewoonster kon eigenlijk heel veel andere ouderen overtuigen om het toch te proberen omdat er echt op het boek volwassenen stond. Uiteindelijk was dit een activiteit dat het meeste aansloeg, naast het schilderen met knikkers. 

De bewoonster vertelde mij en de andere bewoners dat ze deze kleurboeken gebruikte om als ze zich bijvoorbeeld boos voelde, te kalmeren. Ze zei ook dat het ook niet uitmaakte dat je het niet kon, je werkt vanuit je gevoelens en vanuit je plezier. Deze woorden hadden veel bewoners ook overtuigd om het te proberen. 

Vanuit de literatuurstudie en vanuit mijn eigen opleiding had ik ook geleerd hoe belangrijk het is om stimulerende vragen te stellen en hun resultaten te bewonderen.

Daarnaast merkte ik ook voor mensen met dementie dat kleuren benoemen héél erg moeilijk was of op een juiste manier een potlood vast te houden. Deze activiteit zorgde ervoor dat ze ook met hun denkproces bezig waren. 

Deze schilder activiteit heb ik tweemaal uitgevoerd. De tweede keer had ik ervoor gezorgd dat er volwassenen kleurplaten waren en hadden mijn mentor en ik ook stoffen gevonden waarop je kon verven. Dit was blijkbaar ook iets dat gekend was van vroeger. 

 

Algemene materialen:

- Verf

- Papier

- Penselen

- Dozen

- Knikkers

- Kleurplaten

- Kleurpotloden

- Zijde doeken (voor op zijde te schilderen)